“Denk jij dat Guus Hiddink met AZ kampioen was geworden” vroeg schrijver Arthur van den Boogaard me afgelopen vrijdag bij BNR-nieuwsradio. Zonder enige aarzeling beantwoordde ik deze vraag negatief en voegde daar onmiddellijk aan toe: “En hij was met oranje ook niet derde op het WK geworden”. Pas later dit weekend verbaasde ik me over mijn eigen stelligheid. Daarop besloot ik er een oude jaargids van VI bij te pakken om de selecties van met name Ajax en PSV te vergelijken met die van het kampioenselftal van AZ. Daarin liepen in dat seizoen spelers als El Hamdaoui ( 23 treffers), Schaars, De Zeeuw, Martens en Jaliens rond. Prima voetballers, maar ook niet meer dan dat. Ajax begon het seizoen met spelers als Huntelaar, Suarez, Vertonghen, Gabri en Stekelenburg, PSV met Lazovic, Dzudzak, Affelay, Simons, Pieters en Bakkal.  Op zich dus elftallen die niet veel voor elkaar onder deden. Het was dus de coach die het verschil maakte. Bij Ajax plakte destijds Marco van Basten zichzelf aan het einde van een rampseizoen een brevet van onvermogen op door te stellen dat hij als coach “niet aan de eisen van Ajax voldeed” en vertrok. Al eerder dat jaar had Huub Stevens woedend de selectie van PSV de rug toegekeerd met de opmerking dat hij “de klik” miste. Wellicht was Guus Hiddink in deze situatie met AZ ook wel kampioen geworden. Toch merkte ik dat de twijfel bleef. Op zich gek, want hoewel Louis van Gaal weliswaar meer prijzen achter zijn naam heeft staan, liegt de conduitestaat van Guus Hiddink er ook niet om. Vanwaar dan toch die overtuiging dat Van Gaal de betere coach is? Het kan niets met menselijke voorkeur te maken hebben, want ik vind Hiddink aanzienlijk sympathieker dan Van Gaal. Tegelijk ligt daar misschien ook de crux. Guus Hiddink is er soms wel heel erg op uit om “die leuke aardige oom” gevonden te worden. De allemansvriend. Dat je nu overal alweer leest dat er in een weekend bij oranje al meer gelachen is dan in twee jaar onder Van Gaal past heel duidelijk in deze beeldvorming. Het heeft iets klefs. Ondertussen deelt Hiddink stiekem de nodige sneren uit richting zijn voorganger. Hij zou zelf de Hollandse school nooooit verlaten( “tenzij de wedstrijd er om vraagt”) en afgelopen zaterdag was hij erg geschrokken van de kinderlijke fouten bij dit oranje. De ploeg was veel minder goed dan hij dacht.  “Je moet ruiken wanneer een internationale ploeg aan het begin van een wedstrijd iets wil forceren”. Was Van Gaal toch mooi vergeten. De spelers leren ruiken. “Er moet nog veel gebeuren, willen we ons kwalificeren” besloot de verontruste bondscoach. Onzin natuurlijk, want met maar liefst 24 ploegen(!) op het komende EK en deze poule is het een prestatie van formaat als je je niet kwalificeert.  Hiddink was vooral bezig om zichzelf te positioneren. Iets waar Van Gaal veel minder goed in is. Die is daardoor soms een arrogante eikel, maar tenminste wel iemand met een met een duidelijk verhaal en visie.