Phillip Cocu was na afloop van SC Heerenveen-PSV erg boos. Althans, dat zei hij zelf op televisie. Had ie gezegd dat hij verbaasd, ongelukkig, moe, uitbundig, grieperig of dronken was, had ik het ook geloofd. Daarom was het goed dat hij het er even bij vertelde. Hij had het zijn spelers ook gezegd: ”Jongens, ik ben boos!” Hoe dat er verder heeft uitgezien, valt lastig voor te stellen. Cocu lijkt me geen man van rondvliegend servieswerk of het wegtrappen van een vuilnisbak. Dat past ‘m ook niet. Vorig seizoen bracht Omroep Brabant een filmpje van een boze Cocu op de training. “Godverdomme, het moet uit jezelf komen” riep de oefenmeester tegen zijn apathische selectie. Ook het woord “klote” viel zelfs. Het oogde nogal geforceerd. Enigszins ongemakkelijk. Ik hoop oprecht dat zijn spelers dit anders ervaren, want een speler met zijn staat van dienst verdient een geslaagde trainerscarrière. Zeker na de zware persoonlijke periode aan het einde van het vorig seizoen. De vraag blijft echter of een zo jonge spelersgroep het meest gebaat is bij een onervaren trainer. Als je belangrijkste speler pas 20 jaar is en zijn gemis zo doet voelen, zegt dat veel over de samenstelling van de groep. De oudste speler dit weekend tegen Heerenveen was net 24 jaar. Een iets meer ervaren oefenmeester zou  wellicht kunnen putten uit zijn routine en kennis. Al zegt leeftijd niet alles, bewijst Frank de Boer en misschien ook Alfred Schreuder. Het gaat ook om persoonlijkheid en uitstraling. Daarom blijft het jammer dat wij gewone stervelingen nooit een kijkje in de kleedkamer kunnen nemen. Ondanks enkele halfbakken pogingen uit het verleden, blijft dat heilig terrein. Zo had ik graag de afgelopen weken Fred Rutten in de kleedkamer willen zien. Naar buiten toe bleef Fred a la de Iraakse perschef Said Al-Sahaf de goede boodschap prediken, maar was dat binnenskamers ook zo? Hoe keken zijn spelers naar hem? Waarschijnlijk zei dat nog meer dan het gezamenlijk juichen bij de bank afgelopen zaterdag tegen Go Ahead Eagles. Hoe oprecht was dat? Eerlijkheid is vaak een relatief begrip in dit vak. Het was bijvoorbeeld erg grappig te lezen hoe ontstemd Frank en ook Ronald de Boer waren over de overstap van Kenneth Vermeer naar Feyenoord, terwijl die gebruik maakte van een clausule in zijn contract. Frank voelde zich zelfs enigszins genaaid. “Soms vertrouw je mensen teveel” zei de man die ooit samen met zijn broer hun toenmalige trainer Morten Olsen door het slijk haalde om een transfer naar Barcelona te forceren. Terecht dat Vermeer deze week in VI opmerkt dat in de voetballerij maar een ding telt: jezelf. Dat geldt nu ook voor Phillip Cocu. Hij zal snel zijn weg moeten vinden in dit metier. Nog een verloren jaar kan zijn carrière als trainer bezegelen. De eerste weken van dit seizoen hebben laten zien dat zijn elftal voldoende potentie heeft en resultaten kan boeken. Zeker als Memphis Depay binnenkort terugkeert. Zodat Cocu niet te vaak boos hoeft te worden. Want dat gelooft niemand.