Het leek erop dat hij zijn vrouw er nog niet van op de hoogte had gesteld. Waarschijnlijk omdat hij het zelf ook nog niet zeker weet. Maar toen Fred Rutten afgelopen donderdag voor de wedstrijd tegen Trabzonspor tegen Sierd de Vos liet ontvallen dat hij er mis-schien na dit seizoen wel een jaartje tussenuit gaat voor een sabbatical leek hij het behoorlijk serieus te menen. Na afloop van de wedstrijd voegde hij er nog aan toe dat de grootste uitdaging van deze sabbatical lag in de verwachting van zijn naaste omgeving. Mensen om Rutten heen beweren namelijk dat hij het niet zou kunnen, zo’n jaartje rust. Zo klonk zijn keuze voor mogelijke overgave toch weer als een competitieve uitdaging. Een wedstrijdje met zichzelf: ”Ik denk dat ik het wel kan” vertrouwde de sympathieke coach van PSV zelfbenoemd sterverslaggever De Vos toe. Op zich al een hele uitspraak van de man die niet bekend staat om zijn pittige teksten. Uitzonderingen daargelaten zoals zijn woede-uitval bij de uitwedstrijd tegen FC Twente over scheidsrechter Blom. Ook na de uiteindelijk enigszins gelukkig gewonnen wedstrijd tegen Feyenoord waren daar gister weer de vertrouwde “Ruttentjes” : “ Het blijkt dat wij nog niet zo ver zijn als veel buitenstaanders denken. Daarom heb ik ook nooit gezegd dat PSV titelfavoriet is. Wel dat we voor het kampioenschap gaan.” Altijd dat voorbehoud. Nooit eens uit-gesproken. Zelfs niet over een sabbatical. Het zou best kunnen, maar misschien ook wel niet. Eigenlijk precies zoals PSV voetbalt.
Wel een aparte gedachte dat Rutten een jaartje vrijwillig zou stoppen in een metier waar deze keuze meestal voor jou wordt gemaakt. Met een kampioenschap zou hij zelfs stoppen op zijn hoogtepunt. Al is daarover met zo’n idiote competitie niets met zekerheid te zeggen. Ook Ron Jans, een andere succesvolle coach van dit moment, vertrouwde me onlangs toe dat een sabbatical voor hem tot de mogelijkheden behoort. Na zijn moeizame eerste jaar heeft hij zich bij SC Heerenveen uitstekend gerevancheerd. Op zich niet direct het moment om jezelf in de vergetelheid te werpen. Want daar lijkt het in het trainersvak toch verdacht veel op. De carrousel draait zo snel. “De molen draait ook zonder jou, je paard blijft nooit lang leeg” zong Heddy Lester( wie?) al in 1977 op het Eurosongfestival. Als trainer ben je nog veel sneller vergeten. Persoonlijk was ik al bijna kwijt dat Ton Lokhoff over trainerspapieren beschikte tot hij weer bij VVV in beeld kwam en zich plots ontpopt tot succescoach. Maar waar is bijvoorbeeld Raymond Atteveld gebleven? Enige jaren geleden nog bij Roda JC geprezen om zijn vakmanschap, maar na wat onhandige acties inmiddels in de vergetelheid geraakt. Ook Jan van Dijk lijkt een naam uit een ver verleden. Zelfs voormalig kroonprins Robert Maaskant moet zich ondanks het Poolse kampioenschap van een jaar geleden niet te lang schuil houden.
Bovendien kozen deze heren niet vrijwillig voor de geraniums. Dat deed Louis van Gaal bijvoorbeeld wel. Al zijn die geraniums op de plaatselijke golfbaan in Portugal nog best uit te houden met een goed glas Rioja en het nalezen van al je eigen interviews. Toch heeft deze sabbatical de carrière van Louis van Gaal geenszins goed gedaan. Eerst bleek hij een van de initiators van een ordinaire coup bij Ajax, maar werd hij door de rechter pijnlijk teruggefloten. Vervolgens werd zijn open sollicitatie in Eindhoven vakkundig om zeep geholpen door een rancuneuze oud-speler en een bejaarde voorzitter van weleer. Natuurlijk duikt Louis straks weer ergens op, maar een sabbatical maakt meer kapot dan je lief is. Daarom denk ik ook niet dat Fred Rutten de luwte van het leven zal opzoeken. Of hij moet de komende weken alles verliezen.